GÖNLÜM BANA YETER

GÖNLÜM BANA YETER

Cam kýrmýþ çocuklar gibi;
Ufak defek, sebeplerden
Utanýyorum.

Ýyi biliyorum;
Kendimce yük ettiðim,
Mahcupyetlerimden dolayý,
Utanýyorum.

Biliyormusun,
Saklamayýda beceremiyorum.

Bu aralar çok duygusalým;
Bu yüzden, sessiz yazýyorum.

Belkide gönül koyuyorum...!!

Utanýþlarýma isyan edip;
Çayýr çimen koþup,
Çýðlýklar atmalýyým.

Veya;
Kaðýtsýz, kalemsiz
Alacak yok, borç yok diyip
Ýçimden geldiði gibi,
Herkesle hesaplaþmalýyým.

Ýçinde utancýn olduðu;
Kaðýtsýz, kalemsiz hesap
Doðru olurmu. ?

Doðrumu desem utanýrým;
Yanlýþ mý desem, utanýrým.

Hayatýn kendisi utanmaz;
Sen, ben, biz, onlar, þunlar
Utanmamýþýz ne önemi var.

Belkide utanmamalýyým;
Ahretine, gönül koymalýyým.

Bu aralar çok duygusalým;
Bu yüzden, herkesi affediyorum.

Gününe gönül koydum’ya;
Gülü’mü soldu’da, ne oldu.

Caný kýrýlmýþ çocuklar gibi,
Çok utanýyorum...!!

Çok üzülüyorum;
Bugün’de, gönlümü alan olmadý.

Bu kadarmý, gönülsüzmüþüm..!!

Peki öyle olsun;
Kendi köþeme çekilip,
Herkesi affedeceðim.

Benim gönlüm, gönlüme yeter..

Bilent ATALAY
20*02*2024
Bursa


Sosyal Medyada Paylaşın: