YALNIZLIK

Bir pencere kenarýnda oturmuþ,
Gözleri uzaklara dalýyor.
Sessizlik içinde yankýlanan tek kelime:
"Yalnýzým."

Gökyüzü gri, bulutlar aðýr.
Sokak lambasý titrek ýþýðýný saçýyor.
Kapý kilitli, anahtar cebinde.
Düþünceler karma karýþýk.

Bir kuþ uçuyor, yalnýzca o.
Kanatlarý sessizlikle çýrpýyor.
Belki de yalnýzlýkla dost olmuþ,
Gökyüzünün sonsuzluðunda.

Yaný baþýnda bir kitap var,
Sayfalarý solgun, kelimeler hüzünlü.
Anýlar sýzýyor satýrlardan,
Geçmiþin yankýlarýyla dolu.

Ve o pencere kenarýnda oturan,
Yalnýzlýkla dans ediyor sessizce.
Bir umut ýþýðý arýyor içinde,
Belki de yýldýzlarda saklý.

Yalnýzlýk, sessiz bir þarkýdýr.
Her notunda hüznün ezgisi vardýr.
Ama belki de en güzel anlar,
Yalnýzken yaþanýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: