Karanlıklar
Karanlýklar
Cehaletten medet uman guruhun,
Akýl evi yýkýk viran peg gibi.
Yolsuzluða kýlýf bulan cenahýn,
Cüzdanlarý fazla þiþkin dað gibi.
Hoþ görülü açýk kapý görmesin,
Fýrsat bulup içeriye girmesin,
Yüze gülüp postu yere sermesin,
Ýlmek ilmek þer örerler týð gibi.
Hiç durmadan nifak ekip dererler
Ýftirayla defterleri dürerler
Sýrta binip deh diyerek sürerler
Döndürürler kirman gibi ið gibi.
Giyinmiþler hýrka diye kibiri
Varýn alýr, kullanarak cebiri
Süründürüp çektirirler sabýrý
Elde kýrbaç dikilirler tuð gibi.
Mevki kapan geçer durur makara
Canlý cansýz alet eder çýkara
Adamlýktan asaletten fukara
Gerinerek gezinirler beð gibi.
Merhameti defterlerden silerek,
Gerçekleri çarpýtýrlar bilerek,
Yalanlarý sýralarlar gülerek,
Hilebazlýk madrabazlýk çýð gibi.
Ýlmin, bilmin itibarý azaldý
Dalkavukluk düzenbazlýk çoðaldý
Þaklabanlar bilge diye söz aldý
Tavýr kelam výcýk výcýk yað gibi.
Ey diyenler bekler alkýþ tufaný
Hey diyenler aratmazlar külhaný
Eð deyince eðmez isen kafaný
Tepelerde dolanýrlar loð gibi.
El almýþlar firavundan nemruttan
Haz duyarlar kesif kokan baruttan
Zevk alýrlar zalimlikten þirretten
Kalpler kara yuttururlar að gibi.
Kaplayýnca beldeleri illeri
Aratmazlar iblisteki halleri
Kýrýp ezip soldururlar gülleri
Talan olur, domuz girmiþ bað gibi.
Yahya Koza
2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.