Yýllardýr bir garip matemin yasýndayým sürgüne gurbet eldeyim, Saçlara yaðmýþ aklarla kir pas içindeki sakalým hüzünün demindeyim, O eski beni gören dostlar ayaþýn biri der adýma ne tanýnmaz haldeyim, Dargýn dil ile halimin ahvalimi vefasýz sýlaya esen yele söyleyemediðimi...
Alem mecnun demiþ adýma ne çare razý gelmiþim diyarýn asi çöllerine, Hangi yüzle nasýl diyeyim her gün yanarým azap içinde akýp giden ömüre, Dönmüþüm lanet olasý gül bahçesine dargýn intizarý bitmeyen bülbüle...
Býrakmýþým kurumaz gözlerimden yaþlar aksýn bahar bildiðim baðrý sineme, Öyle kapanmaz bir yaram var’ki izi benzer sevda iþlemeli eski paslý hançere, Yanarým dünümle ah yanarým ahým kalmýþ hak huzuruna mizani mahþere, Dünden meçhul þair dedim adýma cihanda derman aramaz oldum yarýnýma...