GEL GİDELİM TANRI DAĞLARINA

bilinmeyen yollar, isimsiz caddelerde
kalbi yaralayan ayrýk otlarý boy atar
solan sarmaþýklarýn gözyaþý gönlüme akar
her mekan sonbahar kokusu
eylül hüznü otað kurar hicranýma
günbatýmlarý ayrýlýk ayazý doldurur içime...

uzansa elin, kurtarsan uçurumlardan
pembe düþlü sayfalar açsak
papatyalar toplasam demet demet
cennet kokun sarsa tenimi her gece
yýldýzlar altýnda þubat soðuðunda
bin bir gece masallarý yaþatsan hasretime...

ay balam ne dersin; bitirsek mi ayrýlýðý
solan güller çiçekler açtýrsak gönlümüzde
gün görmemiþ bahta doðsa güneþ
var mýsýn aþk yelkenine ’’fora’’ demeye
açýlalým sonsuzluðun mutluluðuna
son durak demeden gidelim tanrý daðlarýna...

Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: