BEN DE KALMIŞ
Bir deniz martýsý,
Kanat açarken maziye,
Þegaf gerçek düþlere,
Artýk çýplak esvap giyinmekten yorgun sanma beni...
Bende kalmis o ilk bakýþýn bende,
Bende kalmýþ gülüþlerin...
Mahkum bedenim, firar etmiþ uzaklara
Saklanmýþ isteklerim.
O en dehliz deryalar da,
Yýkanmýþ yüreðim
Çarpa çarpa kumlara...
Ben de kalmýþ diyorum,
Pýrýltýn bende kalmýþ.
Beni saran hayalin,
Bende kalmýþ...
Þehirler bende kalmýþ, ufuksuz bakir bozkýrlar bende,
Susuz çölüme can veren, tatlý vahan bende
Ben de diyorum ben de,
Gökkuþaðýn,
Ben de kalmýþ...
Vuslatým sen idin ahhh ahhhh o da bende kalmýþ...
Bu fýrtýna nasýl koptu giderken,
Hayalim nasýl savruldu, sallandý.
Nasýl hayatým zul oldu.
Sorma hiç orasýný sorma...
Sen gidince çok üzüldüm.
Kim sever dedim kim sever,
Kim bakar gözlerine,
Kim tutar ellerini,
Kim söyler yüreðine þarkýlarý,
Kim haykýrýr sevdasýný,
Kim anlar dedim kim anlar,
Benim onu anladýðým, sevdiðim, istediðim kadar kim...
Üzüntü, kaygý dert tasam bende kalmýþ .
Þimdi nerde hangi yaban diyarlarda,
Bilmem ki;
Ama gittim demekle olmuyormuþ,
Sen gittin ya..!
Yine de sen, var ya sen bende kalmýþ.
Hangi þehrin hangi kuytu köþesinde,
Hangi haldesin. Mutlu mu yoksa mutsuz musun?
Aradýðýn ne idi buldun mu?
Sevdin mi sevildin mi bilmem ki ben!
O bahar gözlerin halen masum bakar mý,
Omuzuna düþe saçlarýn halen kement atar mý,
O berrak tenin halen kývýlcým çakar mý,
Bilmem bilemem ki...
Ama bende ne kalmýþsa,
Ayný kalmýþ,
Hiç yok olmayan benle olan benle olacak olan,
Tek bildiðim ben de kalmýþ her bir halin bende.
Buðulanmýþ gözlerimden her gün anýlarý yýkarken,
Ayný ayýn altýnda,
Ayný selamý yollayýp,
Ayný sabahýn güneþinde,
Selamýný alýrken,
Ben de kalmýþ diyorum bende,
Varoluþ gayen bende.
Bir deniz martýsý,
Kanat açarken maziye,
Ben de kalmýþ sende kalan ne varsa bende
BEN DE KALMIÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Aslansofuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.