sensiz sevgiler böyle, þu yýldýz yokuþunda. beklerken gün de battý, zifir geceye döndü. cümle umutlar söndü. yoksun sokak baþýnda, þu yýldýz yokuþunda!..
biri sana benzedi, kimse bakmadý bile, baþý öne eðikti, bir kez gülmedi yine. bitap düþtü bedeni, dinlendi, bekledi, son kaldýrým taþýnda, þu yýldýz yokuþunda!..
kimdi, neydi, nasýldý? nerede, gelmez giden? burda eþya kýymetli, insan deðersiz, neden? bu þehirde insan! akýbeti meçhulden? çýnlattý kulaðýný, sildi yazdýklarýný. anlattýkça aðlattý, kaldýrým taþlarýný. tan vakti aðarýrken, hayal, meyal, uykulu, gördü bakýþlarýný. bir daha beklemedi, zorlu yokuþlarýný. adýný da unuttu, bilmem kaç yaþýnda, bütün seremoniler tükendi bakýþýnda, þu yýldýz yokuþunda!..
telgraf tellerine tüneyen kuþlar gibi, dizilmiþ herkes safa. sanki bir veda bekler, þu son istasyon daha? Emircan hayal þunda, þu yýldýz yokuþunda!.. 14.2.2024 Emir Þýktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emir ŞIKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.