Yine gün batýyor bir akþam üstü Örtmek için yalnýzlýðýmýn üstünü Gökyüzü koyu gri renge bürünmüþ Bir tek çoban yýldýzý var yapayalnýz Yer yüzünde yalnýzlýðýmýn tek ortaðý.
Aydýnlatmaya çalýþýyor gökyüzünü Belki de denizdeki þavkýný görmeden Aydýnlatamýyor içimdeki karanlýklarý Yüreðimdeki yalnýzlýðýmda kaybolmuþ.
Bir dert ortaðý arýyorum gökyüzünde Biz koskoca evrende iki yapayalnýz Gökteki çoban yýldýzý yerdeki ise ben.
Aramýz uzak ancak duyuyoruz sýzýmýzý Uzaklardan bile hissediyoruz acýmýzý Bizden baþka duyan yok sancýmýzý Yitirmedik dostluða olan inancýmýzý.
Biraz sonra onun arkadaþlarý çýkýyor Yerlerini alýyorlar dört bir tarafýnda Gömüldüðüm karanlýklarda yapayalnýzým.
Kýskanýyorum seni çoban yýldýzý kýskanýyor Gönlüm hüzün dolmuþ yüreðim hep yanýyor Aðustos sýcaðýnda bile yüreðim donuyor Güneþ bile karanlýklarýmý aydýnlatamýyor.
Yarýn seni bekleyeceðim ayný yerde özlemle Yine yalnýz gel benim gibi kader ortaðým Gökteki yýldýzým, gökteki yalnýzým...
A. Kadir YALDIZKAYA Sosyal Medyada Paylaşın:
A.Kadir YALDIZKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.