Yavaþ yavaþ gidiyordu Ve el arabasý ile Vagonun koltuklarý arasýndan geçiyordu.
yorgun bir sesle diyordu çorap, çorap... Erkekler için, kadýnlar için, çocuklar için...
Bazen ayakta duran yolculara söylüyordu: Affedersiniz, geçmeme izin verin Beline eski bir çadýr sardý El arabasýný çekiyordu Ve tekrar söylüyordu Üç çift yirmi beþ Çorap, çorap...
Lütfen çorap alýn Evimin kirasý gecikti Hastayým.
Sesi yavaþ yavaþ uzaklaþýyordu Ve araba tekerleklerinin sesi duyulamadý.
Vagondaki bazý insanlar Akýllý telefonlarýndaydýlar Ve bazýlarý uyuyordu. Uzaktan yaþlý kadýnýn sesi zar zor duyuluyordu. çorap, çorap...
Tren frenlerinin sesi Ýnsanlarý uyandýrdý Ve kalabalýðýn içindeki yaþlý kadýn kayýptý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Hani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.