KÂHTA’DA MAZLUM HANE
Kâhta’nýn orta yeri güzel mazlum bir hane,
Alýn teri sofrasý kavrulur öz yaðýnda…
Kötü geldi her sene dert yaðdý tane tane,
Evladýný aldýlar mert yirmi bir çaðýnda…
Aileye girenler birbirinden beterdi,
Akraba akrep gibi onlar bize yeterdi,
Örümcek sarmýþ kafa yürek kara defterdi,
Her gün ayrý sorunlar yýðýldý dert baðýnda…
Derin güçler durmaz hiç týrnak uzun keskin diþ,
Gece gündüz takipte yoktu sanki baþka iþ,
Dosyalarý doldurdu kýrmýzý renk gizli fiþ,
Gün geçtikçe çoðaldý iz solunda saðýnda…
Artýkça arttý baský korkaklar kesti selam,
Cýmbýzla aradýlar ucu sivri bir kelam,
Gözümüz görsün diye salandý sucuk salam,
Fitne fesat ahmaklýk daðdý rezil daðýnda…
Cantekin der; bu yürek su verilmiþ bir çelik,
Namertlerde þeref þan yerlerde delik delik,
Aþktan habersiz kaldý saçlarý belik belik,
Heder onurlu ömür kahpe düþman aðýnda…
11 ÞUBAT 2024 PAZAR – ERDEMLÝ / MERSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.