GÖNÜL ÜZMEZ

GÖNÜL ÜZMEZ

Koparma gülünü,girme kimsenin baðýna
Kaldýr baþýný,dik gözünü göðün daðýna.

Seyret alemleri,düþme günah dehlizine.
Hayat nehrin bulanýk akmasýn denizine.

Güneþte ýsýn,aya çýk,yýldýzlarý seyret.
Ne güzel yaratmýþ yaratan deðil mi hayret!

Yer-gök, cümle alemler cümlemiz için güzel.
Kimseye hak deðil;güzellikler olsun gazel.

Almadan eline öteki dünya celbini,
O halde sen,sen ol, kýrma kimsenin kalbini.

Gönül üzme,gönül al;sevgi deryasýna dal.
Bak-gör tattýðýn acýlar nasýl oluyor bal.

Kemal KARAPIÇAK -ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: