Beli bükülmüþ Ölümünü beklediði eþi yatakta Sanki kabre dönmüþ ev Sev dersinde Kapýdan içeri girdiðinde neyi dersin sev!
Hani derler ya ölüm ölene mutluluk Kalana iþkence…
Bu evde sadece acý veren yaðmur yaðýyor Zaman süt deðil çaresizlik saðýyor Ýnanmýþ kalbi bile Ýsyan daðlýyor!
Dilden dökülenler masalmýþ hani Öðüt verdiði her þeyi bir kaþýkta boðacak kadar cani Baþa gelmedikçe Acý kalbe dokunup bilmedikçe Sýnavdan geçemiyor fani…
Dehþetin içinde cenneti görmedikçe Öbür dünyada cenneti nasýl görecek insan Her þeyin Allah’tan geldiði aklýný örmedikçe Dilinde olmadýkça bu lisan Ayna yansýtacak Dünyada ne yaþýyorsa kabrin ötesine ayný mizan…
Ruh ölmeden bedenden çýkmadýkça Yokluk nedir tatmadýkça Acýya dayanmaksa zor dostum zor!
…/Allah’ým rahmetine sýðýnýyorum Diyebilmek gerek yine de Affet beni!
Saffet Kuramaz, 10.02.2024, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.