Ruhum kafesinden kurtulmak isteyen bir kuþ gibi çýrpýnýrken Ve Herkese yabancýlýk çekerken tanýdým seni
Seni tanýdýðým zamanlarda Cam kýrýklarý gibiydi Can kýrgýnlýklarým Ne yaþamasýný bilirdim Ne de yaþatmasýný
Ne sabahlarýn anlamý vardý Ne de akþamlarýn Ne konuþmasýný bilirdim Ne de bildiklerimi konuþurdum.
Ne kelâmým vardý Ne kalemim Susmak güvensizliðimin ardýna sýðýndýðým umutsuz silahýmdý
Ýsyanlarýmý kimse duymazdý duyurmazdým korkularýmý Binlerce kalabalýk içinde yaþadýðým yanlýzlýðý bilmezdi hiç kimse. Kendi halimde yaþardým. Ya da yaþadýðýmý sanýrdým iþte
Aydýnlýkta bile karanlýktaymýþcasýna korkardým Görmezdi gözüm ne baharýn yeþilini Ne de göðün mavisini Bilmezdim Yaþadýðým an ’ýn kýymetini
Sýkýlýrdým kalabalýðýn içinde Herkese yabancý Kendime yalancý
Ve dostum olurdu çayým sigaram
Sen bir ýþýk gibi çýktýn karþýma Dudaklarýmýn düðümü çözüldü Solmuþ kararmýþ bir filizdim köþede Zifiri karanlýklar aydýnlýðýmý yutarken Bir tutam gün ýþýðý oldun Huzur oldun içime Çoðaldýkça çoðaldýn sýcaklýðýnla
Seni tanýdýðým an Her þey öylesi güzelleþti ki
Seni sevmek her þeyi sevdirdi. Tabi her þeyden çok seni sevdim Ben seninle gülmeyi gülmenin güzelliklerini sevdim Binlerce kalabalýðýn içinde kaybolmadan sevmeyi öðrendim
Mücadele etmeyi ayakta durabilmeyi Umutlardan koskoca ucu bucaðý olmayan bir yol çizmeyi öðrendim. Sevdin sevdirdin bana yaþama gücü verdin
Yol arkadaþý kalp sýrdaþý hayat oldun hayatým oldun Ben seninle yeniden doðdum.
Sen tüm çaresizliklerimin içinde bana umut ýþýðý oldun Önce elimden tuttun Hiç býrakmadýn Sonra Sýðmaz oldun içime Aktýn Taþtýn Ama bitmedin Benim dünyamda öyle bir yerin var ki Seni çýkarýp alsalar Benden geriye hiç bir þey kalmaz.
Seni tanýdýðým güne þükürler olsun 🐞
Meryem Ayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.