BENİ BAKIRKÖY'LÜK ETTİN YA!!!

Üsküdar sokaklarýna lapa lapa karlar düþüyor
çýplak ayaklarýmda ömrünü tüketmiþ terlik
göbeðime kadar açýlmýþ eski püskü gömlek
yürüyorum gecenin on ikisinde
caddelerde kimseler kimse geceye yitik
aldýrmadan ýslýk sesine boðuyorum kaldýrýmlarý
’’deli divaneyim’’ þarkýsý dudaklarýmda
suskun geceyi uyandýrýrken
siren sesi çýðlýk çýðlýða yanýmda frenledi
her gece rüyalarýmda beni kovalayanlar
koþtu üzerime hepsi birden
bindirdiler ilk yardým arabasýna ite-kaka
dediler ’’istikamet’’ Bakýrköy!
kahkahalar kopup geldi içimden, korktular benden
kocaman bir iðne ellerinde
hançer saplar gibi sapladýlar kalçama
acý bir mecnun çýðlýðý attým,
bilmediðim küfürler savurdum kendimden geçerken
gözlerimi açtýðýmda nice yoldaþlar gördüm
sevdasýna mecnun delikanlýlarla kucaklaþtým
hep birlikte sevda gülleri býraktýk
sevdasýna intihar mezarlarýna
belki de bize bir kefen biçecekler Bakýrköy’de...

Zafer Direniþ
...

bu ülkede delirmeyen mi kaldý ki?...

Sosyal Medyada Paylaşın: