GEL TÜRKÜSÜ

Hele,

Bana tabip diye yâri getirin,
Ellerinden zehir içem bal diye.
Yârim yücelere göç edecekmiþ,
Eþiðine yüzüm sürem kal diye.

Çünkü,

Bu sevdayý yazmak varken çaðlara,
"Ölümünü" çok anlattým saðlara!
Bakýp durdum, adý gavur daðlara
Oralardan birkaç satýr sal diye.

Gerçi,

Güzel libaslara bürünürdün ya,
Ara sýra bana görünürdün ya.
Sen gideli tek renk görünür dünya
Dudak kiraz, elma yanak al diye.

Oysa,

Beþ yýl önce sen örmüþtün atkýmý,
Dizlerimde sen görmüþtün utkumu,
Sen bilirsin sana olan tutkumu:
Ardýndan kaç türkü yaktým, hâl diye..

Lakin,

Aþk ehline hilm ü haya ne gerek?
Yiðit boynu sababete* eðerek,
Seviyor mu sevmiyor mu diyerek
Kaç papatya itlaf ettim fal diye!

Zira;

Bu þiir vedaný tebrik(!) için var..
Þu ’yeþil’ efkâra teþrik için var.
Otuz altý mýsra tahrik için var!
Ýçip içip o þarkýyý çal diye..

Ya da,

Ýstemem ne neþe, sürurum olsun,
Razýyým ezilen gururum olsun!
Bu gidiþin adý: Uçurum olsun!
Ellerin son tutacaðým dal diye..

Ancak!

Müþtereðiz; Gam bülbülün, ah gülün!
Bir maziyi nasýl yaktý bak külün ?
Her bir teli ayrý þiir kahkülün,
Mah yüzüne nikab olmuþ þal diye!

Fakat:

Tekrar gelir isen açýktýr kapým!
Sen gelirsen kalmaz efkârým, ahým.
El açýp da derim: “Yüce Allah’ým
Arzum tamam Urungu’yu al” diye..

Alp Urungu

*Sababet: þiddetli sevgi, aþýklýk
Sosyal Medyada Paylaşın: