MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İnsandım
hüzünlükent

İnsandım



Issýz hüzün yumaðý her hece
Ve an’ý mý kasvetle müjdeleyen bir gece
Adý mavi konulmuþsa
Korkulu düþlerin
Huzurun ev sahibi olmuþsa
Kan uykular
Varsýn
Gün ayýp
Güneþ doðmasýn



Yol uzun
Mesafe kýsaydý
Þuncacýk ömrümde
Hayatýma giren çýkanlar da olmadý deðil hani
Çoðu için
Belki bir uðrak
Belki bir durak
Belki de bilinmez bir Han duvarý
Hani yorgunlara yoldaþlýk edipte
Asla kendisi dinlenemeyen



Ýnsandým!
Ve hiç bitmiyordu
Kendimle kavgalarým
Özlemek sözcüðünü
Sadece umut etmekten ibaret saysam da
Çoðu zaman
Bir çok þeyi özlüyorum
Belki de bir ömür
Belki de sonsuza deðin
K e n d i m e ait
her þeyi özlüyorum



Kendimi bulabilmem için
Þimdi bana bir sýðýnak lâzým
Sonsuza kadar üþütmeyen.
Kulaklarýmý saðýr edercesine baðýrýp çaðýrmayan
Hadsizce diline geleni söyleyip
Küfredip sövmeyen
Üzülünce
Annesizliðimi hissettirmeyen
Öpüp koklayan
Öyle þefkatli
Öyle merhametli
Bir de babasýzlýðýma iyi gelen


Düþünüp düþlediðim gibi olmadý hiçbir þey
Anneli þiirlere mahkum kalýrken öksüzlüðüm
Babamlý her hayalimde
Yüreðime yurt kuruyordu yetimliðim


Diyorum ki,
Artýk üþümesin çocukluðum
Sað yanýmda güneþ olsun
Sol yanýmda sevda gölgesi
Öyle sonsuz olsun
Bir ömür boyu beni koruyan
Kollayan
Öyle evim gibi
Öyle sýcacýk
Ve adý sevda olsun öylesine!..







#hüzünlükent





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.