KENDİNLE YÜZLEŞ
Uzadýkça uzayan her büklüm ve kývrým
Kavuþmanýn hasretini çoðaltýr yüreðimde.
Her acýya her çileye katlanansýn gönlüm,
Hira’daki örümceðe imrenirim ömrümde.
***
Kin gayyasýna düþmüþ, kibir cehalet
Debelenir, bir yol bulup çýkamaz.
Nefsi emmaresine ram olmuþ haset
Nuh der, peygamber tebliðini anlamaz.
***
Bir trajedi yaþarýz, ruhumuz arýnmaz
Ötelere uzanan, duygu örgüsünden aymaz.
Ölüm bu kadar yakýnken canýmýzla iç içe
Sen sanýr mýsýn ki ayaklar sýrattan kaymaz.!
***
Her gün sayfamýzdan, bir yaprak eksilir
Birazcýk düþünsen, belki kalbin irkilir.
Bu ömür geçici, Ey insan oðlu! Sen kimsin ki?
Yarýn beklemediðin anda, Azrail karþýna dikilir.
***
Göz kapaklarýn yumulmadan kendinle yüzleþ
Kulak ver, Mekke’den doðup gelen sese.
Býrak nefret saçmayý da güller açsýn yüzünde
Unutma ! Yeryüzünde tüm Müslümanlar kardeþ.
#yusuf
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.