hayatý getir baba koy bilyelerimin arasýna oynarým tozlu bir sokakta sobayý yak biraz üþüdü ellerim tutamýyorum düþüyor ellerimden bilyelerim seni görüyorum gülen yüzünle baba bana bakýyorsun evimizin kapýsýndan acele et baba sana koþuyor sanki karanlýklarým kalkmýyor kollarým yerinden arada bir bir dudak deðiyor yanaðýma üþüme evlat dedikçe bana uzanamýyorum kucaðýna üzerimi ört baba üþüyorum bu yalnýzlýkta sabah olsun söz sana güneþ vursun gözlerime ilk sana koþacaðým uzat o tozlu ellerini çok korkuyorum ben kimsesizmiyim baba nerede yüreðime huzur katan sýcacýk ellerin korkuyorum baba bir þey göremiyorum gözleri yok bu karanlýklarýn sen tut ellerimi sarsýn beni varlýðýnla o güzel umutlarýn Yaþadýðýmýz gün, neyin günü baþýmýn üstünde mavi bulutlar uçan kuþlara yetiþiyor ellerim baba koþ uçuyorum koþ baba son defa öp beni ..
hilmi arsoy - tekirdað 10.02.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Arsoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.