ÇÖKÜŞ .!

ÇÖKÜÞ
Herkes birilerinden bir þeyler beklemekte.
Nedense ilk adýmý kimse kendi atmýyor.
Ýnsanlar birbirini zarflayýp yoklamakta.
Usuleten hâl-hatýr sormak artýk yetmiyor.

Hiç bir þey beklemiyor, artýk kimse yarýndan
Geceler üryan oldu, sýyrýldý esrarýndan
Kahve bile pes etti, kýrk yýllýk ýsrarýndan.
Ýnsanlýk ucuzladý, hatýr para etmiyor.

Hep karþýyý görüyor, insanoðlu sürekli.
Kalmadý gerçekleri haykýracak yürekli.
Bu hayata artýk bir çeki-düzen gerekli.
Horozlar bile kendi çöplüðünde ötmüyor.

Nereye kadar gider, bu çürüme bilinmez.
Vicdan gibi bir hakim, arasan da bulunmaz.
Lakin o da yok oldu, hiç bir haber alýnmaz
Toplumun bir dediði, diðerini tutmuyor.

Ýsmail çuvaldýzý kendisine batýrdý.
Zaman, iyi ne varsa, sanki aldý götürdü.
Aile kavramý da anlamýný yitirdi.
Anneler bebeðini, ninniyle uyutmuyor.

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın: