Benim biricik annem...
Ve kýzýmdan...
Benim biricik annem...
Anneciðim, en deðerlim, en kýymetlim benim, iyi ki bu dünyaya gelmiþsin ve ben senin gibi bir annenin evladýyým.
Bu fotoðraflarda öyle güzelsin, öyle asilsin, öyle büyüksün ki, o asaletin arkandaki kapkara manzaraya karþý ýþýldýyor.
Yüzün gülerek bakamýyordun objektiflere ama ben senin yanýnda, hep sana hayran, hep senden yana gururlu, sevginle dopdolu geçirdim yýllarýmý.
Ne utandýrdýn, ne aðlattýn ne yalnýz býraktýn.
Yalnýz baþýna, bir baþýna dayandýn.
Her geçen gün büyüyen sevginle büyüttün bizleri
Of demedin, çekip gitmedin.
Ben seni beklemedim camlarda, çünkü sen hep o evdeydin.
Ev hep sensin,
Sen yuva demeksin.
Saçýnýn teline caným feda benim biricik annem...
Sen ki bu dünyada beni boynu bükük býrakmadýn,
Allah senden iki dünyada da gani gani razý olsun.
Seni ne kadar sevdiðmi biliyorsun, her geçen gün bin kere daha...
Evrim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.