İSTANBUL, YÜREKTE SEVDA…
Seyrederim kâh Boðaz’ý, kâh seni,
Karayel savrulur gür saçlarýndan,
Çarpar suratýma geçmiþ bir aný,
Huzme süzülür ak þakaklarýndan.
Yayýlýr etrafa ýlýk bir nefes,
Ýster naðmeye say, ya da hüzünlü ses,
Seyrettikçe doðar yeniden heves,
Ihlamur kasrýnda yaþam doðal, has.
Ýstanbul tek aþksýn, seviyor herkes!
Ýstanbul yürekte sevdasýn, enfes!..
Emirgan, boðazý tepeden izler,
Yürür gençler sahil boyu el ele,
Martýlar raks eder, rýzýký gözler,
Geçmiþi hatýrda tutamaz bile.
Oltacýlar olta sallar sulara,
Ahh Ýstanbul… geçmiþ içim de yara,
Ben mi hüzünlüyüm, hasret mi fora?
Kuþ sesin karýþýr güzel kýzlara.
Ýstanbul tek aþksýn, seviyor herkes!
Ýstanbul yürekte sevdasýn, enfes!..
Tarih kokar sultan Ahmet, hisarýn,
Sarnýçlarýn, saraylarýn, bulvarýn,
Marmara koynunda sevgili yârýn,
Boðazlar incisi güzel diyarýn.
Yetmiþ iki halkýn hepsi burada,
Seni zor bilenler yanýlýr-larda,
Hoþça kal görürüz gelen baharda,
Çiseler yaðmurlu, yaðýyor karda.
Ýstanbul bir aþksýn, seviyor herkes!
Ýstanbul yürekte sevdasýn, enfes!..
Eminönü de ye balýk ekmeði,
Ýhmal etme adalarý gezmeði,
Üsküdar’ýn mavi olur gözleri,
Geçmiþi anlatýr beyler beyi.
Gülhane boðaza münhasýr mekân,
Ayasofya’n yaþar çaðlara bakan,
Topkapý, Çýraðan, Yýldýz aþk kokan,
Lale devri yüzün var olmaz býkan.
Ýstanbul tek aþksýn, seviyor herkes!
Ýstanbul yürekte sevdasýn, enfes!..
Vefa bozasýyla, taze leblebi,
Akþamdan kuyrukta alýr salebi,
Ýçenin bir daha olur talebi,
Ýlk gören zanneder ki muhallebi.
Semaverden demli bir çay yudumla,
Beyoðlu, Galata, Taksim hoþ anla,
Emircan mest olur ihtiþamýnla,
Galata, Kýz kulesi namýnla,
Tarihe mührünü vuran yanýnla!
Ýstanbul tek aþksýn, seviyor herkes!..
Ýstanbul yürekte sevdasýn, enfes!..
04.02.2024 Emir Þýktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.