dökülmüþtü gözlerimden sel gibi yaþlar her yeri kaplamýþtý feryat ile haykýrýþlar derin iç çekmeler çaresizce hýçkýrýklar bir veda bile etmeden gidiþini duyunca
mahsum bir sevgi vermiþtim sana bir çocuðun annesine olan ihtiyacý gibi muhtaçtým ben sana muhtaçtým kokuna bir veda etmeden kimsesiz býrakýp gittin
hayatýn bütün renkleri soldu sen gidince penceremdeki gülün kokusunu almýyorum artýk kaçtý aðzýmýn tadý tuzlumu tatlýmý çözemiyorum bir veda etmeden gittin geride bir ceset býraktýn
ey zalim sen gittin ya ben öyle kala kaldým dondu gidiþinle zaman canýmdan can gidiyor mýh gibi çakýlmýþsýn aklýma çýkaramýyorum bir an bir veda bile etmeden gittin ardýnda bir enkaz býraktýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
zirve_kentli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.