Bu ara sadece saçmalar gibi Darmadaðýn, toz duman Bazen donuk gibi Bazen soluk gibi Öyle tuhaf bir hal geliyor ki Belli belirsiz asteroit gibi Hani hiç adým atmamýþ Dalmamýþ gibi, çarpmamýþ Küreye, o kayýp topraklara Hiç geçmemiþçesine O diyarlardan Ya da yörüngeden, atmosferden Aa buralarda baþka baþka Bir evren mi varmýþ Der gibi aldýrýþsýz mý Korkarcasýna mý teðet Yoksa takatsiz mi
Kara delikleri soluya Soluya Her kattan, girdaptan ayrý Bir düþüþ Ayrý bir boþluk Yüzleþmeye dayanamaz Un ufak olmayý Kaldýramayacak Kadar aciz, kup kuru Roketten fýrlar gibi Çekime kapýlmýþ paraþüt
Bir kere açabilse gözünü Bir kerecik dokunabilse O ince zara Çekebilse ipini O sonsuz notaya O renksiz tuþa Bir kerecik
Sonra birden bir parlama Burasý kaçýncý Paralel yansýyan Kaçýncý akrobasi Kaçýncý daire
Binlerce kafes Paramparça Binlerce duvar Kantata okuyor Sesleri kazýlan Binlerce aðýt Binlerce balon kanatlanmýþ Azad olup uçuyor
Kirpiðini kýrpa kýrpa Kese kese Ýçin için Su diye diye Susuyor Kuyruðundan kýstýrmýþ Saya saya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.