Sessizce geçiyordu ömür Seneleri arkasýnda býrakarak Gün ve gün an ve an, Ve ben Sevdiðimle kalýyordum o kadar,
Hiç bir kýymeti de yoktu umudun Bir teselli dahi olamadan Geçip gidiyordu yýllar Mevsimler de ona keza, Ve ben hala Þiirler yazýyordum o kadar,
Bilinmez ki sebebi yaþananlarýn Bir çuval dolusu yalnýzlýklarýn Önümüze serilmiþ yarýnlar Olsalar da Bir hiçe mahsus Anlamsýz ve mantýksýz, Ve ben hala Hayaller çiziyordum gökyüzüne o kadar,
Dil suskun gönül baðlý Kaybolan zamana bir manþet atmam "Sen yoksan ben de yokum" Diye Ne önemi var, Ve ben hala Nefes alýp veriyorum o kadar,
Hayat iþte taksirata teslim Suçsuz mahkumiyetin en güzel hali Yaðmur pencereyi týklatsa da hep Çaresiz, Olsa da Vakit vurdumduymaz, Ve ben hala Bekliyorum,bekleyeceðim güneþ doðasýya kadar...
* Berlin, 24.01.2024 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.