Aşkın Alfabesi
AÞ: Aþk kiþinin kendini aþmasý, sevgiyle dolup taþmasýdýr
Sevgiliyle yenen yemek kuru ekmek bal börek gibidir
Ama aþksýz kiþilerin aþý bal börek olsa bile yavan gelir.
Aþk aþure ya da türlü tadýnda güle oynaya yenilen bir gönül aþýdýr
Ýçindeki dost kahkahasý, düþmanýn gözyaþýdýr...
þAÞKýn: Aþk kayýtsýz þartsýz egemen olmak ister gönüllere.
Dinlemez yasa, ferman. Asla kul köle deðildir kimseye.
Þaþkýn! Hiç takýlýr mý aþka kýn?
AÞKýn: Sakýn deme iþim baþýmdan aþkýn; çalýnýrsa kapýn. Zamansýz geldin ya da benden geçti artýk diye düþünme, hemen al içeriye. Yoksa ne yaparsan yap, istediðin kadar çaðýr baðýr, bir daha gelmez geriye. Aþkýn yoktur yaþý baþý. Onu baþ üstünde taþý.
aÞIK: Aþýk sevgilisine güzel görünmek için þýk gezer. Zaten aþk da þýk bir olaydýr. Bencillere kendinden baþkasýný sevmek zor gelir ama özverili kiþilere onun denizine dalmak, yakamozlu giysilere bürünmek çok kolaydýr.
AÞIk: Aþk bir aþýdýr. Bu aþý yediveren gülüne dönüþtürür gönlümüzü, mutluluðumuzu sevgiliyle bölüþtürür.
kAÞIK: Aþkýn cennetinde herkes elindeki kaþýðý karþýsýndaki sevgilisine uzatýr, onu doyurur. Ýlgi ve sevgisini gül ile yoðurur, güzellikler doðurur, aþkýn yüceliðini dünyaya duyurur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.