6 ŞUBAT- HİSSİZ

HÝSSÝZ
Deprem bize yavaþ yavaþ geldi, görmek istemedik.
Arpa buðday ekilecek yere fütursuzca bina diktik.
Yetmedi, bir þey olmaz nasýlsa deyip kolonlarý kestik.
Arsýzca önüne geçip boy boy resim çektik.

Zelzele önce yaþantýmýzda, karakterimizde oldu.
Hakikatten baþka malayani iþler heybemize doldu.
Davet ettik gazabý, özümüz töremiz kayboldu.
Özenle süslediðimiz yuvalar mezarýmýz oldu.

Sebepler çok bilmem hangisini saysam.
Çimentodan çalýp kumla mý sývasam!
Kim nereden bilecek?
Ne olur sanki demirini az ince koysam.

Rengarenk boyalýydý binalar, demirden çalarak.
Çimentosunu az koyduk kumunu çoðaltarak.
Belediyeden ruhsat aldýk, ceplere para koyarak.
Adamýný bulup, iþ bitirdik. Allah’tan korkmayarak.

Komþusu açken tok yatan bizden olamazdý.
Utanmadan paylaþýmlarýmýz ziyafet sofrasýndandý.
Kimimiz arsýz, kimimiz hýrsýz, kimimiz utanmazdý.
Bedenlerimizden önce insanlýðýmýz enkaz altýnda kaldý.

Sebepler öyle çoktu ki saymaya lisan, anlamaya izan gerek.
Hepsinin öznesinde biz varýz saymaya ne hacet…
Özgürdük biz sýnýrsýzca! Bunlarda ne vardý.
Gavurun bile yapmadýðý sapkýnlýklar bizde artýk doðaldý.

Allah’ýn emirleri de neydi! Onlar orta çaðda kalmalýydý.
Erkek erkekle, kadýn kadýnla nikahlansa! Ne olacaktý.
Mimar Sinan’dan habersiz mimarlar yetiþti.
Eline kürek almayan mühendislere diplomalar verildi.

Unuttuk maziyi, ders almakta ne? nasýlsa gelip geçerdi.
Yýkýldýk bir kere daha ülkece, yürekleri delip geçti.

Þubat ayýnýn altýsý gecenin dördüydü.
Kar taneleri serpiliyor, gece þehirlerin örtüsüydü.
Ýmtihaný bekleyen bir ülke uykuya gömülüydü.
Masum hayvanlar uyanmýþ, perdesiz gözlerle afeti görüyordu.

Önce mavi bir ýþýk gökyüzünde belirdi.
Yerin beþ fersah altýnda fay kýrýldý, yer delindi.

Sebepler bir araya gelip zemin þiddetle sarsýldý.
Arz, taþ, toprak sallanýrken insan uykuda yakalandý.
Kolonlar duvarlar çýlgýnca birbirine vurmaktaydý.
Kimi ölüme kimi yaþama uyanmaktaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın: