KENDİMLE BIR KENDİM KALDIM (931)

KENDÝMLE BIR
KENDÝM KALDIM (931)

Yaþadým bugüne geldim
Kendimi kendimle bildim
Gah aðlayýp gahi güldüm
Kendimle bir kendim kaldým

Çocuktum gençliðe erdim
Yaþam için emek verdim
Ufku açtým öne serdim
Kendimle bir kendim kaldým

Geleceðe yol var dedim
Türlü türlü hal var dedim
Bin bir çeþit gül var dedim
Kendimle bir kendim kaldým

Hayal ettim bana göre
Gaye güttüm buna göre
Bazen yittim an’a göre
Kendimle bir kendim kaldým

Yara sardým har eyledim
Külü kardým nar eyledim
Güzel görüp yar eyledim
Kendimle bir kendim kaldým

Kibir nedir bilemedim
Aðlayýp da gülemedim.
Yaþý yaþla silemedim
Kendimle bir kendim kaldým

Zayi Ozan var yok haktan
Gönlü kalbe vermiþ çoktan
Yaþ da sona ermiþ yoktan
Kendimle bir kendim kaldým

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 03/02/2024 Cumartesi
Yayýn : 04/02/2024 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1526939/

Sosyal Medyada Paylaşın: