KENDİNİ YORMA
Kime baki, kime mülk, yalan dünya?
Her gelen gidiyor kendini yorma.
Ýyiyle, kötüyü bir alan dünya,
Ömürler bitiyor kendini yorma.
Kaç yüz yýl yaþayan Süleyman bitmiþ,
Ýlmin þehri, ilmin kapýsý gitmiþ,
Adem’den beri kim dünyayý tutmuþ?
Kazançlar yitiyor kendini yorma.
Ýlim ehli canlar faniden geçmiþ,
Nice yiðit þehit olmuþ da göçmüþ,
Kanatlý gelenler kanatsýz uçmuþ,
El yalan atýyor kendini yorma.
Falanýn, filanýn yancýsý olan,
Elin gölgesinde var mý hiç gülen?
Aç, susuz kalýrsan el açýp dilen,
Dost dostu satýyor kendini yorma.
Dört elle tutanlar hani nerdeler?
Huzuru mahþerde nasýl yerdeler?
Keyifler ayný mý, yoksa dardalar?
Yalayýp yutuyor kendini yorma.
Can bedende bekler ne kalsa kardýr,
Derler ki cehennem boþ bir diyardýr,
Emircan, ateþi götüren vardýr,
Çok soylar batýyor kendini yorma.
1.2.2024 Emir ÞIKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.