Belki Bir Gün

Belki Bir Gün




Kumdan kaleler yapardýk.
Yakamozlarýn dalgalarla,
seviþmelerini seyretmek için.
Rüzgara karþý kürek çekerdik,
ýslak kýþ gecelerinde.

Güneþi batmayan ülkelerin,
Gün batýmý insaný olurduk.
Sen ve ben SEVDA ÇÝÇEÐÝM.
Her sabahýn doðuþunu,
resmederdim bulutlara.
Býkýp usanmadan rengarenk.

Ellerimi avuçlarýnda hapsetmeseydin,
Bakmasaydýn gözlerime delicesine,
Kýrmasaydýn cesaretimi,
vurmasaydýn yüzüme,
üç beþ satýr karalanmýþ kaðýt parçalarýný.
Sana anlatacak o kadar çok þey vardý ki,
ikimizden yana.

Ilýk nefesin dolaþmasaydý yüzümde,
sevilmeyi hatýrlatýrcasýna.
Belki o zaman ölmezdi ruhum,
yavaþ, yavaþ ve ben,
gece yürüyüþlerine çýkmazdým.
Aðlamazdým merdiven altlarýnda,
on paraya satýlmanýn acýsýný yaþarken.

Fal baktýrmazdým çingene kýzlarýna.
Hala doðum günümü,
temmuz akþamlarý kutlamazdým.
Adýnýn baþ harflerini,
silmediysem defterimden
Belki bir gün,
Bir köþe baþýnda.
Bana merhaba,
Tuðrul Ahmet
Dersin diye.

------------------------------



(Benden esirgediðin bir merhabana muhtacým
SEVDA ÇÝÇEÐÝM)

19-05-2005-Perþembe
Tuðrul Ahmet PEKEL
Sosyal Medyada Paylaşın: