Dün gece evrenin bir yerindeydim havalar yine soðuk’tu, Gök yüzünden yer yüzüne kar taneleri süzülüyordu, Ve sevgiden mahrum ben yine bir bilinmeze üþüyordum, Bir vakit sonra saatler çalý vermiþti gecenin o uzun yarýsýna, Gözlerim bedenimin yorgunluðuna yenik düþmüþtü anne...
Nasýl oldu ise yýllar sonra bir ruya gördüm anne, Çocukluðumdaki gibi ansýzýn gelip boynuma sarýldýn, Titrek bir sesle saçlarýmý okþayarak uyan seni almaya geldim diyordun, Benden sonra çok yorulmuþsun çok yaralar almýþsýn, Artýk yorulmana yaralanmana üþümene gerek yok geldim diyordun...
O kadar çok sahici ve içtendýn’ki uyanmak istiyordum ama uyanamiyordum, Zorda olsa uyandým gördüm’ki yine yorgunum yine yaralýyým, Ve üstelik dünki baharlarda üþüdüðüm gibi yine çok üþüyordum, Gözlerim saatlerce seni aradý durdu býr sýr misali kaybolmuþtun, Sarsýldým umutlarým sarardý soldu bir sonraki gecenin düþüne anne...