Ne zaman ayaðým kaysa, sen tutup kaldýrdýn elimden. Kaç kez hata ettim, hatalarda kaç ýsrar bilmem. Günahtan kararmýþ yüzüme yine de nazar ettin Kaç kez sildin dökülen inci tanelerini gözlerimden...
Nisyanlarda boðulup kaç kez unuttum da seni, þefkât tokadýyla hatýrlattýn yeniden. Kaç kez döndürdün, inatla yürüdüðüm o yollarýn dönemecinden. Gafletin kuyularýnda kaç tövbe bozdum da ayýrmadýn yine kapýnýn eþiðinden
Sen ki, kulumun zanný üzreyim diye buyuran Ey Rahmeti bol padiþah ben ki kýtmirinim defalarca yanýlýp yenilen
Ne zaman ruhum daralsa bir inþirah serinliði bahþeden Sen býrakma beni bir an bile kurtar þu nefsin elinden
Ey karanlýk gecede kara taþýn üzerinde kara karýncanýn ayak sesini iþiten
Aciz kulunum rýzana talip ne cennet sevdasýdýr derdim ne cehennem tasasý beni ürküten. Bir ýzdýrap ki yerleþir içime ruhumu titretir en inceden Muradým budur arzum bu Ey ruhuma can üfleyen aþkýnla yandýðým anda alsan canýmý cemâline müþtak, baþka birþey istemem.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.