“Ýnsan ömrü dediðin kaç sayfalýk öykü ki,” Kötü þeyler karalar yýrtýp yýrtýp atarýz. Dilimizden düþmeyen bu ne hazin türkü ki, Ýçimizi kavurur, aklýmýzda tutarýz.
Kucaklayýp getirsem tümüyle gökyüzünü Nefesinle daðýlsa beyazlamýþ saçlarým Yol gözleyen gözlerim bir kez görse yüzünü Varsýn derdime çare olmasýn ilaçlarým
Aþk bir orman yangýný, iki yürekte yanan; Hiç kimse taþýyamaz bu aþký tek baþýna Var mýdýr benim kadar hasretine dayanan Sabýr merhemi sürdüm kurumuþ gözyaþýna
Yýllar önce düþmüþüm bu yangýnýn içine Aldýrmayan kalbe sor,” Hangi daðýn taþýsýn?” Bin Nemrut’u deðiþmem senin bir tel saçýna Ýbrahim deðilim ki karýnca su taþýsýn.
Bir masal kahramaný gibi yaþadýn bende Belli ki gideceksin, son sözünü söyle git! Bilirim oluþmadý dudak izlerim tende Gözümün öpeceði bir göz býrak, öyle git!
31.01.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.