AÞKA SÜRGÜN Bir gün bir köþede düþüp kalýrsam Senin yerine ey yar yýlana sarýlsam, Salýncak yerine daraðacýnda sallansam Sen üzülme ben ölürüm senin yerine. Garip gönlümde otursan yeter bana El gibi davranma sever gibi yapsana, Sýrattan geçerken düþsem de hara Sen üzülme ben yanarým senin yerine. Elim Kolum kopsa da kanadým kýrýlsa Yer yüzü cehennem ataþý gibi kavrulsa, Þu gökten taþ yaðsa da baþým yarýlsa Sen üzülme ben kanarým senin yerine. Kap kara bulutlar gelse benim üstüme Yaðmur dolu taþ gibi yaðsa da önüme, Son kez dudaðýmdan düþer iki kelime Sen üzülme ben severim senin yerine. Siyah saçlarýma karlar yaðsa da bir gün Sensiz hayat bana her gün baþka zulüm, Kovulsam yurdumdan yesem de sürgün Sen üzülme ben giderim senin yerine. Bu garip ölürse bir gün köþe baþýnda Siyah Saçlarýný sakýn yolma ha boþuna, Galipte bayram günü mezarým baþýnda .Sen üzülme ben aðlarým senin yerine... Öcal Uzunay
Sosyal Medyada Paylaşın:
öcal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.