Nasýl geçtin böyle, kasýrga gibi anlamadým seni belalý ömrüm neden kurdun bana bunca tuzaðý yelesi fýrtýna küheylan ömrüm.
Umut yüklü çýktým her dem yoluna biter karanlýklar Ay doðar sandým özgürlük hayalleriydi beni ben eden onlarý da bana çok gördün ömrüm.
Çok þey mi yaptým dik durmak ile büyük hayallere sarýldým diye reva mý ki beni her gün her gece hüzün gömlegini giydirip önce dar aðacýna çekersin ömrüm.
Bu Ýpe çekiþler elbet bitecek ektiðim fidanlar mutlaka meyve verecek her bir yolun vardýr illa ki sonu eðmedim ya yanlýþa ben bu boynumu yetmez mi bu bana ey yalnýz ömrüm ?
Doðan Karaaðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
karaağaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.