SENİ ASLA Affetmeyeceğim!

Her þeye...
Ve herkese raðmen!
Herþeyi geride býrakarak!
Herkesi üzerek!
Elveda didik birbirimize...
Sen ve ben huysuz karýcýðým!
Týpký, yok olan bir bedeni...
Son bulan bir hayatý...
Omuzlanmýþ bir tabut gibi...
Sonsuza giden!
Topraða gömülecek!
Bir ceset gibi..
Arkasýndan, hüzünle akan!
Piþmanlýklar...
Ve keþkelerle...
O, fayda etmeyen!
O, geriye dönüþü olmayan!
Piþman olan hayatlar gibi...
Ýçe akan,!
Kalpleri, yakýp, kavuran o, göz yaþlarý gibi...
Týpký sonsuzluða çýkýlan yolculuk gibi..
Týpký, yere düþen...
O, hayattan!
O, yaþamdan kapan, sonbahar yapraklarý gibi...
O, açmayacak!
Açamayacak çiçekler gibi...
O, olgunlaþmayacak!
Olgunlaþamayacak tomurcuklar gibi!
O, meyve vermeyecek!
Veremeyecek!
O, bahar aðaçlarý gibi...
Herþeye raðmen!
Suya, gübreye, topraða...
Hatta, aþýlamaya raðmen...
Cevap vermeyen!
Yada veremeyen!
O, biten!
O, yok olmaya yüz tutan!
Herþeye raðmen!
Artýk, hayata dair, hiç bir beklentisi olmayan! Yaþam belirtisi olmayan!
O, kuruyan!
O, hayata veda eden aðaçlarýn!
O, zavallý dallarýna...
Dilek tutup, astýðýmýz çaputlara...
Þimdi, donmuþ, buz tutmuþ...
O, aðaç gövdelerine...
Daha önce kazýdýðimýz kalpler ve isimlerimizin baþ harfleri ile...
Ýyileþmesi mümkün olmayan!
Kocaman yaralar açtýðýmýz...
Kanayan
Kapanmayan yaralar gibi... Oysa üzerine..
Biz aþkýmýzý...
Sevdanýzý kazýyýp ölümsüzleþtirmek isterken...
Meðer, baþka bir hayata son vermiþiz...
Biz aþkýmýzý ölümsüzleþtiriyoruz derken!
Koca bir hayatý yok etmiþiz...
Onun gibi...
Elveda dedik...
O, geçmiþteki, mutluluklara..
O, güzel yaþanmýþ anýlara...
Verdiðimiz birbirimize o, baðlýlýk sözlere...
O, sonsuza kadar deyip ettiðimiz yeminlere...
Bir birimize anlattýðimýz o, gelecekteki, mütiþ hayallerimize!
Beslediðimiz o, güzel duygularýmýza...
Ansýzýn!
Anlamsýzca esen!
Hiç sebepsizce çikan!
Soðuk rüzgarlara...
Sonra, o, büyüyen
Fýrtýna!
Bir kasýrga gibi esti, savurdu!
Daðýttý!
Param parça etti bizi...
Direnemedik!
Göðüs geremedik!
Karþý koyup, mücadele edemedik!
Toparlayýp, el ele veremedik!
Sevgi yuvamýzý...
Aþk gemimizi fýrtýnaya býraktýk!
Ýlk kasýrgada kaybettik!
Elveda diyemedik!
Yok oldu!
Pýrlanta gibi...
Yere düþen!
Yere düþerken param parça olan...
O sevgi dolu kalplerimiz...
Ýþte o an...
Koptu sevgi baðlarýmýz! tamamen koparken!
Bir birimize olan sevgi hepten, yok oldu!
Birden birbirimize, nefrete dönüþen, sevgiler...
Zamanla, çalan ayrýlýk þarkýlarý ile...
Yok oldu!
Sevgi ve aþkýmýz...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: