Çýðlýk çýðlýða Çocuklar koþuyor içimde Aklýmda bir kentin tarifsiz hazin öyküsü Ateþler içinde þehrin sokaklarý Toz bulutu gökyüzü Ay daima Bulut’un arkasýnda Her yerde seni arýyorum Ne sen varsýn Ne de senden bir iz Kan ter içinde uyanýyorum Ve kalbim aðrýyor Anne Hem de çok aðrýyor
Kalbim çok aðrýyor Ýçim de çok acýyor Tarifi yok Ne bu aðrýnýn ne de bu acýnýn
Bitmeyecek sözlerle Hiç bitmeyecek öyküler biriktiriyorum sensizliðe anne Her öykü bir nefeste bitecek Her öykü sonsuza dek sürecek gibi Bir bir anlatacaðým sana o öyküleri
Aylardan kasým olacak Yaðmurlu bir günde Akþamýn alacalý saatlerinde Tam da Babamýn göç vaktinde Aldýrýþ etmeden aðrýyan kalbime Atlamadan hiç bir nokta ve virgülü Avuçlarýna koyacaðým O öykülerden derlediðim Acýlarýmý Sevdamý Hasretimi
Açýlsýn diye Saðýr bir kulak ile geldim sana Çýðlýk çýðlýða baðýr bana Yoksa da fýsýlda Kalbim aðrýyor dedim ya Duy beni Üzülme sen emi annem Geçer nasýlsa Sen hep öyle derdin ya Ýþte öyle geçecek
Bu günde seni anma Sana yanma ayinim tamam anne Kirpik uçlarýmdan topladýðým Hediyelerini býraktým yine Ahþap çerçeveli Siyah beyaz resminin önüne Þimdi gidiyorum Ama; Ben yine gelirim ki Belki aylardan Kasým’da Kim bilir belki de Otuz bir ocak gecesinde Sen üzülme olur mu?
🩶31/01/2020🩶 🍂
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.