GÜL İLE BÜLBÜL
Bülbülüm, senin aþkýnla yanýp tutuþuyorum
Ama bana gelmen imkansýz, biliyorsun
Senin kanatlarýn var, benim dikenlerim
Senin özgürlüðün var, benim baðlýlýðým
Senin sesin var, benim suskunluðum
Senin hayatýn var, benim ölümüm
*
Bülbülüm, senin aþkýnla yanýp tutuþuyorum
Ama bana gelmen imkansýz, biliyorsun
Senin gülün olamam, benim bülbülüm olamazsýn
Senin gözlerinle bakamam, benim kokumu alamazsýn
Senin dudaklarýnla öpemem, benim yapraðýmý dokunamazsýn
Senin kalbinle sevemem, benim soluðumu kesemezsin
*
Bülbülüm, senin aþkýnla yanýp tutuþuyorum
Ama bana gelmen imkansýz, biliyorsun
Senin aþkýn bana acý veriyor, benim aþkým sana zehir
Senin aþkýn bana hüzün veriyor, benim aþkým sana hasret
Senin aþkýn bana yara veriyor, benim aþkým sana kan
Senin aþkýn bana ölüm veriyor, benim aþkým sana hayat.
...
Bir zamanlar, güllerin bahçesinde bir bülbül yaþarmýþ. Bu bülbül, gönlünü bir beyaz gülün güzellik ve zarafetine kaptýrmýþ. Her sabah, baharýn taptaze kokularý arasýnda gül ile buluþmak için kanat çýrpar, þarkýlar söylermiþ.
Gül, beyaz yapraklarýyla gönül hýrsýzý bülbülün kalbini çalmýþtý. Ancak güllerin kýsa ömürlü güzellikleriyle dolu dünyasýnda, bülbülün sevgilisi solmuþ ve yapraklarý dökülmeye baþlamýþtý. Ancak bu, bülbülün aþkýný azaltmamýþ, aksine onu daha da kuvvetlendirmiþti.
Gökyüzü, bülbülün aþkýna þahit olmuþtu. Her gün, güllerin açtýðý yerden doðan güneþle birlikte, bülbül sevdiði gülün yanýna uçar, melodilerini ona adardý. Ancak zamanla, gülün solmasý bülbülü derinden etkilemiþ, onu özlemle doldurmuþtu.
Bir gün, güllerin bahçesine bir esinti gelmiþ. Bülbül, bu esintiyi sevdiði gülün kokusunu ararken hissetmiþ. Yavaþça, solmuþ güllerin arasýnda dolaþmýþ ve en nihayetinde sevdiði gülü bulmuþ. Ancak gül, artýk beyaz deðil, sararmýþ ve solmuþtu.
Bülbül, üzgün bir þekilde gülün yanýna konmuþ. Ancak sevdiði gül ona, "Bülbülüm, güzellik solabilir ama aþk kalbimizde sonsuza kadar yaþar. Her solgun yaprakta, her dökülen yaprakta senin þarkýlarýný duydum. Seninle geçen her an, bir ömre bedel. Özlemindeyim, ama aþkýmýzýn gücü her zorluðun üstesinden gelir," demiþ.
Bülbül, sevdiði gülün sözleriyle hüzünle dolmuþ ama ayný zamanda sevgisinin gerçek deðerini anlamýþtý. Gün batarken, bülbül ve gül, aþklarýný özlemleriyle besleyerek, gökyüzünde sonsuz bir aþk hikayesi yazmaya devam etmiþlerdi.
Yazan: SagirZadeOzaN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.