Özümüz sözümüz

Bir zamanlar aþ dendi eþ dendi

Dahasýna haydar baþ eklendi yine

Yetmedi çatladý toprak su yetmedi

Kardeþ kardeþe býçak çeker oldu

Naif dokunuþlarla ucu bilendi

Ananýn ahýndan yer gök inledi

Kimse kulak vermedi para aldý

Bizi cebine koydu Bono yaptý faiz yaptý

Borsaya yatýrdý doymadý oysa gelinlik

Kýzlarýmýz gözyaþýný hep ardýna sakladý

Çeyizinden oldu taþýdýðý saf duygusuna

Þifa mahayetinde hediye katan hiç olmadý

Damat adaylarýnýn beli kürek sallamaktan

Fýtýk rahatsýzlýðýna þükreder oldu

Evlat babaya saygýyý torunun dedeye

Sunduðu þefkatten anýmsadý kul selamýn

Büyüklüðünü Unutup dünyevi çýkarlar uðruna

Kullanmaya baþladý amcalar dayýlar bir

Çift sözde birlerini taþladý Hanýmlar girdi

Devreye ufacýk dille kocaman sülale katledildi

Biliyorum hiç bir þey eskisi gibi olmayacak

Özümüz sözümüz her þeyimizle tükeniyoruz



Ýbrahim KANDAMAR
07.01.2013


Sosyal Medyada Paylaşın: