hıne

Üþüyen elleriyle sýktý acýlarýný!

Dudaðýnda ýslanmýþ düþlerin yorgun sessizliði,
demli bir çay bardaðýna düþüyordu.

Yol hasret kokuyordu,
ezmanýn kalbinde

Taþ duvarlarýn yýrtýlan yüzüne
düþüyordu ayýn gölgesi

Ezanýn sesi nasýrlý yüreðine düþerken
Gün üþümüþ yorgunluðla uyanýyordu













Sosyal Medyada Paylaşın: