Sarı Bir yaprakta kaldı hüznüm

Kýyýya vuran sahipsiz bir mektup,
Dalýnda inleyen yaralý bir kuþ,
Güz vurmuþ aðaç gibiyim,
Sarý yapraklarda gizli hüznüm.
Sessizim...
Dilsizim...
Sensizim...

Her þey gidiþinle deðiþti;
Mevsimlerin soðuk,
Gecelerim daha gece,
Bakýþlarým yaralý bir ceylan ..
Leyli vakitlerde baktýðýmýz yýldýzlar,
Gidiþinle bir bir döküldü.
Büyüttüðümüz fidanlarýn boynu büküldü.
Kardelenler kanadý dað yamaçlarýnda.
Þimdi bütün sokaklar karanlýk.
Bütün perdeler kapalý.
Üþüyorum...
Üþüyorum.
Üþüyorum..

Düþlerimde kaldý yüzün, dilimde adýn,
Kalbimde hala sýcaklýðýn.
Gülüþlerin,
Bakýþlarýn,
Gamzelerin rüyalarýmda mesken...
Nereye baksam sen,
Nereye dokunsam yokluðun.
Dize dize dökülen þiirlere döndüm..
Yaralýyým...
Elemliyim...
Kederliyim..

Ýçin için kanýyor yüreðimde ki bütün denizler..
Bütün nehirler aðlýyor.
Ve rüzgar bir ayrýlýk þarkýsý terennüm ediyor.
Özlemin aðýr,
Özlemin katmerli alev,
Özlemin ölüm yar.

Nerdesin?
Bahar çiçeðim,
Gonca gülüm
Nerdesin?

Abdurrahman Tümer
Sosyal Medyada Paylaşın: