Mən səndə var oldum məni unutdum
Yar, səni ilk bilib sevəndən bəri
Mən səndə var oldum məni unutdum
Ýstəmədim aramýzda vasitə
Səni mənə sevdirəni unutdum
Aradým-aradým bunca illərdə
Tapmadým ətrini baþqa güllərdə
Dedim ki, nə hacət sən olan yerdə
Lalə, nərgiz, bənövþəni unutdum
Ən böyük nemətim, payəm sən oldun
Məqsədim, amalým, qayəm sən oldun
Tək qazancým, tək sərmayəm sən oldun
Malý, mülkü, hər mətaný unutdum
Sən yox ikən aman-güman yaþadým
Sən olandan əmin-aman yaþadým
Haçan ansam bast-ý zaman yaþadým
Əriyən zamaný, aný unutdum
Lütfün olar kevsərindən içərsəm
Varlýðým puç olar səndən keçərsəm
Bütün varlýðýmý yoluna sərsəm
Lafý olmaz təndə caný unutdum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elsever Beydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.