Salome'ye Mektuplar - 4

Salome’den;

Bakma çengeller asýp durduðuma, yanýt beklemiyorum.
Ne senden, ne kendimden.
Hatta hayattan bile.
Çengeli gören de bir tek sen…


Salome’ye;

Çengellere astým kendimi.
Ünlemler eyledim hiçliði.
Öðrenmenin metodudur ya yineleyiþ, yineledim durdum bir güfte.
Rindlerin akþamýný ve meçhul dedi tin.

Görmezden geldim aklýmý,
deli ve divane oldum,
gördüm kuyunun dibindeki Eyyub’un yaralarýný.
Bencildim, peygamber deðildim.
Kurdu kuþu beslemedim.
Besledim kendimi, kusmuk oldu söz be söz, söyleyemedim.
Yavanlaþtý yaralarým “belki “ de.

Kendi kuyusunu kazmýþtý bir mücrim, mülteci oldum, sýðýndým.
Oturum aldým.
Kaç oturum sustuk gözlerimizde bilemedim.
Ve yarasýna bandým yarasýný, kusmuklar içtim kadeh kadeh þifa niyetine.

Hayata teslim olmuþtum.
Ah etimoloji ah.
Yalnýzlýðýn kökeni ne de kalabalýk.
Taþtým.
Hayatýn içine taþtým, hayatýn içinden taþtým.
Taþtým, un ufak oldu içim, külüne karýþtý közümün.
Közüm ýslandý, ýslanmýþlýk ne de yakýþýyor bir bilsen can’a.
Teslim olduðun hayatý unutturuyor, hayali
….içinin yakýtý oluyor közünün yaþý.

Sýzýyor caným közümden.
Ýçim un ufak.
Parçalar bir bana anlamlý.
Ve yýldýzlar denli yalnýzlýk.

Seviyorum seni.
Hayatýmdasýn, hayat denli.

Düþ ardýna düþ.
Can tenden uçmuþ.
Can kafesinin kapýsý açýk.
Þimdi sendeyim düþ.
Görsün.
Kör beni.
Körmezden gelme.
Közünde un ufak zerrede bul beni.

Yitiðim, hayatýn yitiðiyim.
Hayatýný yitirdi, varsýn demesinler.
Hayatýn beni yitirdiði yerdeyim.
Dibindeyim hiçliðin.

Bir demet çeliþkidir,
Ayraçlarýn kapandýðý ritüeldir yaþamak.

Kapanmasýn ayraç.

Bizim için çalsýn rindlerin akþamý…

Ve sen maviye dal…
Ben içimdeki un ufak tozlarýn pembesini kazýyalý bir a/sýr oldu.
Mavini kat bana, o kara gözlerindeki maviyi….

Dibindeyim, meçhulün.



Sosyal Medyada Paylaşın: