Zorlama
Ben asalet dolu, münferit bir adamdým
býraktým taþan buharlarý yýldýzlarýn uçlarýna
sonbahar oldum , nefret etti benden yapraklar
bir kar tanesine tutuldum
hiç ayrýlmadý yaz , benim mevsimimden
Ay oldum, bu sefer güneþi istedim
Gerçeklik dedim
ben zaten gerçekliðin içindeyim
Aþýk oldum köprülere
Kýtalarý birleþtirmek istedim
Demi ne kadar da berceste
Ama hep ayýrýyor gözüyle baktýlar
Koparan ben oldum sonunda
Her zaman, baþatlýðýmla öne çýkardým
Býraktým artýk bu huyumu
Can verdim kelimelere,
Gecenin çýplaklýðý iliþmedi heybeme
Pencereden baktýðýmda inliyorlardý
Bir ilintisi kalmamýþtý uçan kuþlarýn, þehirle
Dostluklarým aþk sofrasýna dönmüþtü
Avizede pörsüyen bir lamba gibiydim
Diðerlerinin gölgesinde lakin fark edilen
Bozuk saat bile günde iki kez doðrulurdu
Benim dudaklarým bir kez bile doðrulamadý
Son olarak bir hale bürünmek istedim
Küçük bir hayal, çocukluk aþký, belki de keþkelerim
Gükyüzüne bakýp yad ederdim gülümsemelerimi
Geçmiþ canýmý almadý gelecek ölmesin diye
Bulutlar aðlardý , ben konuþmaya baþlayýnca ,
güneþ ortaya çýkmazdý, orman bile dinlerdi sesimi
Ben kalýbý olmayan bir adamým iþte
Sade , uzun, koca bir cüsse
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.