sabahý edemeyen gökyüzü rüyanýn da yataðýný bozar gölgesi akmýþ bulutlarýn eteðinde ýslanýr zaman ve gün bir diyetin sofrasýnda aðýrlanýr
yýldýzlarýn gömüldüðü o sonsuzluða atýlýr kaderin bâkir tohumu yenilenmek içindir hep toprakla biten sonu
kýþýn ayaz týrnaklarý deðmemiþ belli törpülememiþ güneþ gölgesini izini dizlerine kadar batmýþ bir hikâyeydi sonunu yazansa ilham meleði
nefersiz bir kalemdi artik parmaklarý tutmayan sayfalardan dökülecek son sözleri yutkunan ucu açýk üç beþ kelâm doðacak þiirlerin sýrtýný sývazlayan
boþ bakýþlar dolu gözleri okuyamaz derlerdi okusa bile çözemezmiþ icindeki gizemi gördüðünü sandýklarý yalnýz siluetleri
en iyisi yüzünü gökten gönlünü yerden toplamaktý hayat ; hep gülmezdi çünkü gamzesine bazen bir çukurdan ibaretken bazen de sýðýnak olurdu kimsesizliðine
vesselam !
21/01/2024 01:40 eMINeYZAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.