Anneciðim ne eylesem nefesim senden gelir Acýmda sen vardýn yokluðunda göz matemin Ele avuca sýðmaz oldu çýnlayan yaralar Hangi düzmece zinciri arasam takýversem Koparmasan demir parmaklýklar’dan Yüz metanetin oracýkta kala kalsa Kimse dokunmasa nasihatlerin sýnýr harbine yenik Düþer gibi öylece kalakalýrdý yada ben deðeri Kýymetinden çok uzak yaþamýþým Zihnim fikrim sen kokuyor çareler arýyor
Doluyor sýkýntýlar avuç kumsalýna Ninnilerini hayal meyal ederek hatýrlar gibiyim Çocukluðum dargýn þimdiler de oysa ben hiç Büyümemiþim her geçen gün Anneme kokusunu elbiselerime iþlemiþim rengi tarifsiz kokusu bendeymiþ ben neleri seçmiþim Bilememiþim affýn büyüktür cansýn Yaralara þifasýn göz matemine doðacak sabahsýn içi Eritilen gönüllere þifa sürecek yarsýn sen varsýn ve hep Kalbi edadasýn Buram, buram kokan yarýnlarýmlasýn Ýþte o yarýnlar da bizi boynu bükük Koyma olur mu Anneme Ve bütün Annelere sevgilerle
Ýbrahim KANDAMAR 06.12 .2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.