HAYATLA ÝÇSEL SAVAÞIM
Ah benim kalabalýk þehrimin,
Yalnýz insanlarý, her birinizin
Nede çok acýsý var.
Her biriniz, nede çok inandýrmaya
Çalýþýyorsunuz, kendinizi.
Yalnýzsýnýz, yabancýsýnýz,
yanýnýzdakilere,
Onlar sizden biri deðil
Sizde onlardan biri deðilsiniz.
Cama çarpan Yaðmurlar,
Dýþarýyý izlememi engelliyor,
Otobüsün içi çok kalabalýk
Olduðundan, sýcaktý ama
Hemen Önümdeki kapý
Her açýlýþýnda, titriyordum
Soðuktan, yine cama çevirdim
Bakýþlarýmý, suskun öyle izliyordum.
Evet þimdi birini kendime
Seçmem gerekiyor du
Otobüs þemsiyeli insanlarýn
Dolaþtýðý caddelerden geçerken,
Her birini ruhlarýný görmek için
Ýzledim kaç durak boyunca baktým, bilmiyorum..
Böyle hep izlerdim insanlarý
Zaman geçsin diye mi
Yoksa kendimi mi unutmaktý
Açýkçasý düþünmek istemiyorum
Bildiðim tek þey var benim
Hep kendimleydi bu yolda savaþým..
**(Cangülüm )**saat :17:45 Tarih:22/01/2024
Nebahat KILAKAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.