KALANLARA BAKMALI
Ne denli coþkusu da olsa anlarýn
Bitiyor nihayetinde coþkusu bayramýn
Ne acýlarý kalýyor öylesine baki
Hayat bu, yitiyor her þey kalýyor sevgi.
Dönerken tekerleði hep ileriye zamanýn
Hangi ümitte yok ki gönle deðen ezanýn
Yolculk boyunca seyre bakmaktýr yaþam
Adým adým yiter eski an, hezeyanlar muazzam.
Bir dolar ve boþalýr türlü adlar zihinde
Sadece ad deðiller, izleri de var yürekte
Hangilerini söküp atsan acýyla yankýlanýr
Her eklenen sevgi derin yaralara baðlanýr.
Orasýnda kalýnmaz her dem anlarýn
Fýrsat vermez bu akýþ sürüklemektedir
Tutunmaya çalýþmak hep boþuna, figan
Eklenendir günbegün ömürden de kýsalan.
O halde nereye tutunmalý ki eza olmasýn
Kabirde nihayet bulan ömür ceza olmasýn
Boþluklarý hüzün, tükeniþse bu hakikat
Takýntýlar kalsýn geride, piþmanlýklar olmasýn.
Ertelememelidir ana yenik isek þu hayatý
Daha dün onun ilkbaharý ve belki de yazýydý
Doldur içini acý ve tatlý ne varsa katsýn renk
Her duygusu dolucasýna aksýn, katsýn ruha ahenk.
Aksýn þu gözyaþlarý býrak, duygular da boþalsýn
Çýksýn sesin avazýn kadar dað, ova, yankýlansýn
Gözlerden tesir etsin hüzün de sevinçler de
Sevgi deren o özneler, anýlara deðil, anlara da
Biteviye hezeyanlarla çaðlasýn da çaðlasýn.
O zaman durgunlaþarak resme bakmak yok
Yitenlere vefanýn yankýladýðý dularsa çok
Varlýðýyla müþerref edenleri bilmeli, aramalý
Giden gelmez ki geri, kalanlara sevgi ile bakmalý.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.