Tarihsiz
Avuçlarýmda bir kaç paket asil acý
Yol çizgilerinden yürüyorum
Uðurlamalar karþýlamalar boþluklar
Ayrý anlamlar geveliyorum
Nasýl desem,
Öyle iþte
Çalýþýyorum
Taaa putlara tapýnýlýrken
Yahut kapýnmayý ile bilmezken
Ýnsan hep o yerinden kýrýldý
O yeri incitildi söküldü fýrlatýldý
Ne sahip oldu ne ait
Ne onun oldu ne onsuz
Ne orda kaldý ne burda
Þimdi bir kamyonda eþyalar
Üzerlerinde annem babam ben kardeþim
Þimdi bir gülümsemeli fotograf
Ýçinde annem babam ben kardeþim
Sonra bir kardeþim daha
Baþka baþka anlar olmaklar
Ve sonra ölüm
Ve sonra artýk babam
Hiçbir anda,
Yok
Bu tarihsiz hiçliðe dokunuyorum þimdilerde
Bu hiçliði hepleþtirmeye
Bazan yaþamaya
Yaþatmaya da bazan
Çalýþýyorum...
Not: babamýn erken ve ani yitiminin sonrasýna denk geldi bu yazý. Anlamý büyük benim için haliyle. Tokat ilinden Cide ilçesine tayin olmuþtuk. Dönemin koþullarýnda ayrý ayrý gitmek yerine, eþyalarla birlikte yola revan olmuþtuk. Gülümsediklerimizden, birlikte huzura dokunduklarýmýzdan biriydi bu aný. Neden bilmem, bu gün babamý bu anýya sarýp sarmaladým. Geçtiðimiz haftanýn çarþambasýnda Onu sardýðým kefeni belki biraz olsun unutabilmek için. Biliyor musunuz? Sahiden her þey boþ ve anlamsýz. Mana arýyoruz ya bir yerlerde, göðsümüze dokunmamýz yetecek aslýnda. Ve sevdiklerimize nedenli nedensiz sarýlmalarýmýz. Þu yazýyý okuyan kim bilir kaç kiþi kaç baþka kiþiye dargýn. O öyle dedi bu böyle söyledilere karýþýp gidiyor hayatlarýmýz. Fakat deðmiyor. Çünkü bir telefon sesi, sonrasýnda buruk buruk sesler, aceleyle yetiþmeler, hiçbir þey yapamamanýn çaresizliði ve kaçýnýlmaz sonun aðýrlýðý hepsini gövdeliyor, köklüyor, gölge bile býrakmýyor. Yazmak yine de iyi geliyor. Ýster göz yaþý dökebilsin, ister dökemesin insan bir biçimde akýtmak istiyor zehrini. Sanýrým herkes er geç bu idrake eriþiyor. Ve diyor ki hepsi her þey ne kadar da, boþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.