BİR SEVDANIN MEKTUBU - 2 -

Kaç kýrk ikindi saðnaðý geçti
Bilmiyorum göz pýnarlarýmdan
Kaç mevsim eskittim gözlerimde
Sen gideli
Hazana çýktý yolum dönemedim
Bitmedi bu þarkým... bak kulaklarýmda
Ayrýlýk kement attý tüm yollarýma

Ýþte sol yanýmda ; taa içimdesin
Göðüm, güneþim, ekmeðim, suyum
Bir sor gözlerimdeki saðnaðýný
Yine hýçkýrýk var rüzgarýn sesinde
Yirirdiðimden beri gözlerini gözlerimde
Arkada kalanlar aklýmda deðil
Aklýmda deðil, seninle koþtuðum akþamlarým
Defterin, kitabýn, kalemin, silgin
Resimlere, fýrçalara olan ilgim

Yaþamak bir tuhaf oldu gittin gideli
Hatýralar damla damla tutuþtu gözlerimde
Eridi hazlarý ömrümün, uçuþtu sam yeli ile
Zamanýn o sonsuz akýþlarýnda yitti
Ýçimde kahrolan günler - geceler yaþadým !
Ýçim perde perde ezik ölgündü hep

Denizin hüzünlü dalgalarýnda
Yaþadýðým o acý günler bir bir göründü
Yakamozlar gibi yandý ve söndü
Hep umut ettiðim boþ hayalleri
Unutamadýðým sesini ve aklýmdan çýkmayan halleri
Mazimde yaþanan o renkli düþleri
Unutmadým, unutamadýk iþte bak
Her akþam vakti yaklaþtýðýnda
Çektiðim tül perdemin ardýnda
Tek tek geçti ýslak bakýþlarýmdan

Kýrýktý içimin her köþesi ; böyle gidiþe
Sen olsaydýn bu böyle mi olurdu
Fýrlar mýydým sabah karanlýðýnda yataðýmdan
Her çay yapýþýmda ayýrýr mýydým senin payýný da
Sen olsaydýn bu böyle mi olurdu ?
Ýki yakam bir araya gelir, gülerdim seninle

Ayrýlýk yazan kalemime ’artýk yeter ’!
Demezdi kimse
Ne geceler tanýrdý beni, ne uykusuz sabahlar
Korkar mýydým simsiyah gecelerden
Yalnýzlýðým vurur muydu duvarlarýma
Böyle unutulur kalýr mýydým akþamlarýmda
Gözlerim umutsuz böyle kan çanaðý
Aðlar mýydým halimize aynalarda !


Günay Koçak

22. 1. 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: