ANLADİM..(2)

Bilmezdim gecelerin insan yoðurduðunu.
Yalnýzlýkla baþ baþa kaldýðýmda anladým.
Karanlýkta kederin dokuz doðurduðunu.
Yýldýzlardan teselli aldýðýmda anladým.

Ömürlerin gül gibi, sararýp solduðunu.
Aslýnda vadelerin, çok çabuk dolduðunu.
Ânýn bile ne kadar, kýymetli olduðunu.
Mazimin kapýsýný çaldýðýmda anladým.

Dünyadaki nimetler, Cennet kepekleriymiþ.
Bütün makam, mevkiler, bekçi köpekleriymiþ.
Bizim sandýklarýmýz, sabun köpükleriymiþ.
Tüm her þeyi hiçlikte, bulduðumda anladým.

Kabuklar birleþse de iç etmiyormuþ meðer.
Düdüðümüz dilsizmiþ, hiç ötmüyormuþ meðer.
Zamaný durdurmaya, güç yetmiyormuþ meðer.
Saçýmdaki ilk aký, yolduðumda anladým.

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: